Τι πιθανότητες συγκεντρώνει το σενάριο όξυνσης των σχέσεων των δύο χωρών;
STRATEGO | 01/10/20
Σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη καμπή βρίσκονται εδώ και αρκετούς μήνες οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, με βασική αιτία όξυνσης των μεταξύ τους συνομιλιών να αποτελεί η ιδιαιτέρως προκλητική στάση της Τουρκίας το τελευταίο χρονικό διάστημα.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ «ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ»
Η αρχή έγινε μέσω του παρανόμου μνημονίου που σύναψε η Άγκυρα με την Τρίπολη της Λιβύης, το οποίο και από τα τέλη του προηγούμενου έτους η Ελλάδα «πολεμά» σθεναρά, επιδιώκοντας να αποδείξει την επικινδυνότητα που αυτό φέρνει στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Εκτός αυτού, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αποτέλεσε η οργανωμένη εκ μέρους του Ταγίπ Ερντογάν αποστολή δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στην περιοχή του Έβρου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκεί ένα κλίμα εκβιαστικής διπλωματίας, στην οποία όμως η Ελλάδα ουδέποτε υπέκυψε.
Τελευταίο… «επεισόδιο» ανάμεσα στις δύο πλευρές αποτέλεσαν τα συνεχή «ταξίδια» του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, που ως στόχο είχαν να αυξήσουν την ήδη υπάρχουσα ένταση.
Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Αναζητώντας κάποιος να προβλέψει το μέλλον, αναφορικά με το ενδεχόμενο μίας σύγκρουσης Ελλάδας και Τουρκίας, οφείλει να τοποθετήσει εντός της εξίσωσης τον παράγοντα που τοποθετείται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, είχε και έχει εξαιρετικές σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ, γεγονός που σημαίνει πως πολλές από τις δράσεις του, όσο προκλητικές και αν ήταν, υποβοηθούνταν ή δικαιολογούνταν από τον Λευκό Οίκο.
Αντιθέτως, το κλίμα ανάμεσα σε Μπαίντεν και Ερντογάν δεν είναι καλό, με αποτέλεσμα ο Τούρκος Πρόεδρος να έχει ένα μεγάλο βαρίδι στην εξωτερική του πολιτική, σε περίπτωση που οι Δημοκρατικοί κερδίσουν τις επικείμενες εκλογές της 3ης Νοεμβρίου.
ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ‘’ΚΛΕΙΔΙ’’ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΟΝ
Από την πρώτη κιόλας ημέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε τα ηνία της χώρας, απέκτησε ένα σαφή στόχο. Γνώριζε καλά πως η Ελλάδα από μόνη της δεν θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα. Για τον λόγο αυτό επεδίωξε γύρω της να χτίσει ένα σύνολο από συμμαχίες, που ως στόχο θα είχαν την ενδυνάμωση της στην διπλωματική σκακιέρα.
Με βάση αυτό το στόχο κινήθηκε στη διαδικασία να βελτιώσει τις σχέσεις της, τόσο με το Ισραήλ, όσο και με την Αίγυπτο, επιδιώκοντας να απομονώσει διπλωματικά την Άγκυρα.
Φυσικά προεξέχουσα θέση στις συμμαχίες που η Ελλάδα έχει χτίσει το τελευταίο διάστημα, κατέχει ο Μανουέλ Μακρόν. Ο Γάλλος Πρόεδρος, ιδεολογικά απέχει παρασάγγας από το επίπεδο του Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίον και αντιλαμβάνεται ως «απειλή» για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
ΤΙ ΚΡΑΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΧΩΡΩΝ ΜΑΚΡΙΑ;
Με βάση τα τωρινά δεδομένα, πιο πιθανό σενάριο μοιάζει ο διάλογος ανάμεσα στις δύο πλευρές, παρά ένα σκηνικό μίας οξείας σύγκρουσης. Από τη πλευρά της η Ελλάδα έχει ξεκαθαρίσει με κάθε τόνο πως επιθυμεί μία οριστική λύση στις διενέξεις με την Άγκυρα, καθώς προτιμά να απασχολείται με ζητήματα που αφορούν την αναπτυξιακή πορεία της χώρας στο κομμάτι που αφορά την οικονομία και τις επενδύσεις.
Εκεί ενδεχομένως να βρίσκεται και η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες, μιας και για τον Ταγίπ Ερντογάν τα ζητήματα προκλητικότητας σε διπλωματικό επίπεδο τοποθετούνται ιδιαιτέρως ψηλά στην ατζέντα του, μιας και τα χρησιμοποιεί για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Κρίσιμο ρόλο στο ενδεχόμενο όξυνσης των σχέσεων των δύο χωρών θα διαδραματίσουν δύο παράγοντες: πρώτον, η έκβαση του επικείμενου διαλόγου, και κατά δεύτερον η διάθεση του Τούρκου Προέδρου να δικαιώσει τη φήμη που τον θέλει να λειτουργεί εμπρηστικά.
