Πως ο κορωνοϊός μπορεί να αλλάξει τον κόσμο σε σχέση με το πώς τον γνωρίζουμε έως και σήμερα;
STRATEGO | 16/04/20
Αναμφίβολα, ο κορωνοιός αποτελεί μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του διεθνούς στερεώματος. Ουδέποτε στο παρελθόν προκλήθηκε μία τόσο μεγάλη και μαζική απειλή, που να αναγκάζει τα ισχυρότερα κράτη της γης να βγουν για τόσο μεγάλο διάστημα εκτός πρίζας.
Προφανώς και νο1 συνέπεια αποτελεί δίχως δεύτερη σκέψη η έννοια της ανθρώπινης απώλειας, αφού εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη μάχη και έφυγαν από τη ζωή. Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, εξαιτίας δηλαδή της ιδιαίτερης δυναμικής που ο ιός έχει, είναι πασιφανές πως προκαλεί τεράστιους κλυδωνισμούς στο παγκόσμιο και διεθνές στερέωμα.
Μετωπική ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα:
Από το πρώτο κιόλας… λεπτό που ο Ντόναλντ Τραμπ εισήλθε εντός του Λευκού Οίκου, διέθετε μία πολύ περίεργη αντίληψη για τη Κίνα. Ήταν μία οικονομία που την έβλεπε ιδιαιτέρως ανταγωνιστικά, ανοίγοντας πάμπολλες φορές κόντρα με το Πεκίνο. Πλέον, με την παραδοχή πως ιός ξεκίνησε από την Κίνα, ο Αμερικανός Πρόεδρος δείχνει διατεθειμένος να τραβήξει το σχοινί μέχρι τέλους. Φυσικά όσο και αν επιθυμεί κάτι τέτοιο, οι Προεδρικές Εκλογές που έρχονται εντός των επόμενων μηνών, ίσως αναβάλουν μία τέτοια τακτική, μιας και ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν, δε δείχνει να ασπάζεται μία τέτοιου είδους τακτική.
Στην επιφάνεια τα προβλήματα σύστασης της Ευρωπαικής Ένωσης:
Η βαθιά οικονομική κρίση του 2008 είχε αναδείξει τους διαφορετικούς στόχους ανάμεσα στον Ευρωπαικό βορρά και τον Ευρωπαικό νότο. Η τάση της Γερμανίας να επιβάλει σκληρά μέτρα και πολιτικές λιτότητας σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, οδήγησε στο όχι και ιδιαιτέρως εσφαλμένο συμπέρασμα πως η Ευρωπαική Ένωση, με τη μορφή που σήμερα έχει, δεν προάγει την αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της.
Κάτι τέτοιο φαίνεται πως προέκυψε ως συμπέρασμα έπειτα και από την ολοφάνερη μη διάθεση του Ευρωπαικού βορρά να συνδράμει στην ανθρωπιστική κρίση που υφίσταντο χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Πλέον λοιπόν, είναι δεδομένο πως οι μάσκες εντός της Γηραιάς Ηπείρου έχουν πέσει, και το τέλος της κρίσης του κορωνοιού θα αφήσει ανοιχτές πληγές αλλά κυρίως ανοιχτούς λογαριασμούς.
Η περίπτωση της Τουρκίας:
Αν έπρεπε να διαλέξουμε μόλις μία χώρα που φαίνεται πως ο κορωνοιός την ‘’πνίγει’’, αυτή είναι η Τουρκία. Ο λόγος που ο Ερντογάν καθίσταται ανίκανος να διαχειριστεί το πρόβλημα του ιού είναι διττός: πρώτον, επειδή συγκυριακά όλα αυτά συμβαίνουν σε μία περίοδο πολύ δύσκολη για τον ίδιο, αφού έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα, προεξέχοντος αυτό που αφορά την οικονομία της χώρας του, και κατά δεύτερον, επειδή αποδείχθηκε ολοφάνερα πως ο τουρκικός κρατικός μηχανισμός δεν μπόρεσε να σταθεί αντάξιος των προσδοκιών και των απαιτήσεων. Για το λόγο αυτό, ο Τούρκος Πρόεδρος επέλεξε να οδηγηθεί στη λύση της κρατικοποίησης των επιχειρήσεων εκείνων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις.
