Προς τα πού κατευθύνεται η πορεία των γειτόνων το επόμενο διάστημα;
STRATEGO | 08/02/20 - 15.00
Σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται η Τουρκία το διάστημα που διανύουμε. Η ‘’τραβηγμένη’’ της πολιτική δείχνει να μην έχει σταματημό, με αποτέλεσμα η ατζέντα του ιδίου του Ερντογάν να είναι γεμάτη από προκλητικές κινήσεις.
Έως τώρα, η Τουρκία και προσωπικά ο Τούρκος Πρόεδρος εισπράττουν την διακριτική ανοχή των βασικών ‘’παιχτών’’ των διεθνών εξελίξεων.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, διαθέτει ένα ισχυρό σύμμαχο. Οι ΗΠΑ ανέκαθεν δεν επιθυμούσαν να χαλάσουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Επί ημερών Τραμπ όμως, δείχνουν μία ακόμα μεγαλύτερη ζέση για παγίωση των καλών τους σχέσεων με την Άγκυρα.
Άλλωστε όπως έχουν παραδεχθεί αμφότεροι, τους δύο Προέδρους τους συνδέει μία βαθιά φιλία.
Δεν είναι όμως μόνο η άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο χώρος κατά τον οποίο εντοπίζονται σύμμαχοι του Ερντογάν.
Ακόμα και εντός της Γηραιάς Ηπείρου ο Τούρκος Πρόεδρος έχει χώρες να βασίζεται. Προεξέχουσα θέση στο χώρο αυτό διαδραματίζει η Άγκελα Μέρκελ. Δεν αναφερόμαστε συλλήβδην στην Γερμανία, μιας και το γερμανικό πολιτικό σκηνικό φαίνεται να μην ταυτίζεται με την απόλυτη ανοχή που προσφέρει απλόχερα η Άγκελα Μέρκελ στην Άγκυρα.
Για πόσο όμως η Τουρκία θα εισπράττει την ανοχή των συμμάχων της;
Ήδη, όπως αναφέραμε πως ο Ερντογάν έχει ισχυρούς συμμάχους, οφείλουμε να αναφέρουμε πως διαθέτει και αρκετούς ‘’εχθρούς’’.
Πέραν φυσικά της Ελλάδας και της Κύπρου, δηλαδή δύο χωρών με εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα από την Τουρκία, στη λίστα των χωρών που δεν χαίρονται ιδιαίτερα από την προκλητικότητα του Ερντογάν, συμπεριλαμβάνονται και ιδιαιτέρως δυνατά ‘’χαρτιά’’.
Εκπρόσωπος του ‘’κινήματος’’ κατά του Ερντογάν είναι με διαφορά ο Μανουέλ Μακρόν. Ο Γάλλος Πρόεδρος έχει ξεκαθαρίσει πολλάκις την αντίθεση του με τις τακτικές του Τούρκου Προέδρου.
Σε σημείο τέτοιο μάλιστα που δεν έχει διστάσει να βρεθεί και βαθιά αντιμέτωπος με τον Ντόναλντ Τραμπ, ψέγοντας τον για ευνοική μεταχείριση υπέρ της Άγκυρας.
Στην ίδια λίστα προστίθενται και αρκετές χώρες της ανατολικής Μεσογείου, των οποίων τα συμφέροντα πλήττονται βάναυσα εξαιτίας την συμφωνίας που σύναψε η Τουρκία με την Λιβύη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ισραήλ.
Στόχος της Αθήνας και προσωπικά του Έλληνα Πρωθυπουργού είναι να μπορέσει η Ελλάδα, μέσω της διπλωματικής οδούς, να προσθέσει στην σχετική λίστα και άλλους συμπαίχτες.
Το ταξίδι Μητσοτάκη στην Σαουδική Αραβία, πέραν άλλων λόγων, είχε και αυτό τον σκοπό. Να μπορέσει δηλαδή ο Πρωθυπουργός να πάρει με το μέρος του χώρες που προέρχονται από τον αραβικό κόσμο.
Το σενάριο αυτό έχει απόλυτη βάση, καθώς σύμφωνα με του διεθνείς αναλυτές, τα συμφέροντα της Τουρκίας και των αραβικών χωρών, προς το παρόν βρίσκονται σε πλήρη αντιδιαστολή και σύγκρουση.
