Το ‘’Stratego’’ αναλύει τα δεδομένα μίας κατάστασης που… μυρίζει μπαρούτι

STRATEGO | 20/02/20 - 11.18

Διαχρονικά οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας κρίνονταν τεταμένες, με τον διπλωματικό πυρετό να υπάρχει ανέκαθεν στην πολιτική ατζέντα.

Η εποχή που διανύουμε όμως δε θυμίζει σε τίποτα το πρόσφατο παρελθόν, καθώς η τουρκική πλευρά προβαίνει συνεχώς σε κινήσεις προκλητικές, είτε σε διπλωματικό επίπεδο, είτε σε στρατηγικό

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΥΣΧΑΙΡΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Μεγάλο ρόλο στην οξυμένη κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στις δύο χώρες, έχει διαδραματίσει ο Τούρκος Πρόεδρος.

Ο Ταγίπ Ερντογάν φημιζόταν ανέκαθεν για την όχι και τόσο διαλλακτική του στάση στα θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Μόνο που το τελευταία διάστημα δείχνει περισσότερο ‘’διψασμένος’’.

Για να φτάσει στο σημείο αυτό μεσολάβησαν ορισμένες πολύ σημαντικές παράμετροι.

Σε πρώτο βαθμό, ο Τούρκος Πρόεδρος από το 2014 κι έπειτα έχει αυξημένες δυνατότητες και εξουσίες, αφού προέβη σε αλλαγή του συντάγματος, με αποτέλεσμα να αλλάξει άρδην ο τρόπος δράσης του εντός Τουρκίας.

Βαρύνουσας σημασίας εξέλιξη αποτέλεσε και το προσφυγικό. Ο λόγος σαφής, αφού η τουρκική πλευρά εντόπισε τον τρόπο εκείνο με τον οποίο θα μπορεί να απειλεί ευθέως την Ευρώπη (κατ’ επέκταση και την Ελλάδα), με μαζικές αποστολές προσφυγικού πληθυσμού.

Με βάση αυτό το κίνδυνο, η Γηραιά Ήπειρος έχει ήδη κάνει πολλά βήματα προς τα πίσω, παραχωρώντας στον Ερντογάν τη δυνατότητα να διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στην διεθνή σκακιέρα.

Τέλος, εξαιρετικό πλεονέκτημα έχει αποδειχθεί για τον Τούρκο Πρόεδρο ο Ντόναλντ Τραμπ. Όσο κι αν δεν το παραδέχεται, ο Ρεπουμπλικάνος Πρόεδρος των ΗΠΑ τρέφει ιδιαίτερη προσωπική εκτίμηση προς τον Ταγίπ Ερντογάν, με τις κακές γλώσσες να μιλούν και για κοινά οικογενειακά επιχειρηματικά συμφέρονται.

Με βάση όλα αυτά λοιπόν η Τουρκία έχει μπορέσει και έχει αναρριχηθεί στο διεθνές στερέωμα.

ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ:

Μπορεί η ενδυνάμωση τους Τουρκίας να κρίνεται ως ιδιαιτέρως σημαντική, όμως η Ελλάδα θα πρέπει να αισθάνεται τυχερή από το γεγονός πως η συγκεκριμένη τόνωση των γειτόνων δεν συνέπεσε τη περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης της Ελλάδας, αλλά σε μία περίοδο που τρόπον τινά η χώρα βαδίζει προς πιο σίγουρα μονοπάτια και δρόμους.

Θα αποτελούσε όντως μεγάλο πρόβλημα αν η προκλητική και επικίνδυνη στάση της Τουρκίας πραγματοποιούνταν κατά τη χρονική εκείνη περίοδο που η Ελλάδα ‘’φλέρταρε’’ με την οικονομική καταστροφή.

Από τις εκλογές του Ιουλίου και έπειτα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κυβερνητικό επιτελείο βρίσκονται σε μία προσπάθεια εντοπισμού και καταγραφής συμμάχων.

Έως τώρα υψηλή θέση στη σχετική λίστα κατέχουν η Γαλλία και η Ιταλία. Ειδικά η περίπτωση του Παρισιού αποτελεί και το μεγάλο ‘’αποκούμπι’’ της ελληνικής πλευράς για δύο λόγος.

Πρώτον, ο Μανουέλ Μακρόν δε τρέφει τη παραμικρή συμπάθεια προς τον Ταγίπ Ερντογάν. Αντιθέτως, διαφωνεί καθέτως και οριζοντίως με το μείγμα πολιτικής του, ενώ συγχρόνως εκφράζει και τις γενναίες του διαφωνίες αναφορικά με τον τρόπο που η Τουρκία δραστηριοποιήθηκε στην Συρία και στο Αφρίν. Μάλιστα διαφωνεί σε σημείο τέτοιο που έχει βρεθεί δημοσίως αντίθετος και με τον Ντόναλντ Τραμπ, ασκώντας κριτική στο τρόπο με τον οποίο το ΝΑΤΟ δεν επέπληξε την Άγκυρα για τις δράσεις της στην Μέση Ανατολή.

Δεύτερον, ο Μανουέλ Μακρόν επιδιώκει την ‘’ρήξη’’ με το Βερολίνο. Σκοπός του είναι τα ηνία της Ευρωπαικής Ένωσης να περάσουν στο Παρίσι. Έτσι, οφείλει σχεδόν υποχρεωτικά να πηγαίνει κόντρα στα τουρκικά συμφέροντα, τα οποία επί του παρόντος βρίσκονται αρκετά κοντά με αυτά της Άγκυρας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ…

Σε γενικές γραμμές το κλίμα κρίνεται ιδιαιτέρως επικίνδυνο σε επίπεδο διπλωματίας, αλλά το ενδεχόμενο ευθείας σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο χώρες δεν υφίσταται. Κατά κύριο λόγο επειδή ο Ερντογάν έχει περισσότερο το μυαλό του πλέον στη Συρία, με αποτέλεσμα να αποδυναμώσει τις τουρκικές δυνάμεις του Έβρου, με σκοπό να επανδρώσει το μέτωπο στην Μέση Ανατολή.

Συγχρόνως, η ελληνική πλευρά γνωρίζει καλά πως δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες. Η Τουρκία αποτελεί μία αντίπαλο που δεν είναι διαχειρίσιμη. Ειδικά σε μία περίοδο που η κυβέρνηση τείνει να κρατήσει τη χώρα σε σταθερά θεμέλια, ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι πέρα ως πέρα εκτός ατζέντας.

Φυσικά ουδείς μπορεί να αποκλείσει ‘’μικρο-επεισόδια’’, ειδικά στη περιοχή του Αιγαίου, αλλά επί του παρόντος φαίνεται πως οι δύο πλευρές θα συνεχίσουν τον ‘’χαρτο-πολεμο’’ εκατέρωθεν ανακοινώσεων, δίχως κάτι περισσότερο.