Ποιο το κρυφό πλάνο του Τούρκου Προέδρου μέσω της έντασης που προκαλεί στην Ανατολική Μεσόγειο;

STRATEGO 

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κάποιος στον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά το μόνο βέβαια είναι πως δεν αποτελεί ένας πολιτικός που προχωρά σε παράτολμες ενέργειες δίχως να έχει προηγουμένως υπολογίσει το πιθανό κόστος.

Κοιτάζοντας επιφανειακά την περίπτωση της τεχνητής έντασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, παρατηρεί κάποιος πως ο Τούρκος Πρόεδρος έχει στρέψει όλα τα πυρά εναντίον του, μιας έστω και για τυπικούς λόγους, όλοι οι ισχυροί «παίχτες» των διεθνών εξελίξεων καταδικάζουν τις κινήσεις του.

Πίσω όμως από τις λέξεις, όλοι –ίσως με εξαίρεση τον Μακρόν- πηγαίνουν την συζήτηση σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο ένα βήμα πιο πέρα, καλώντας την Τουρκία να αφήσει τις προκλητικές ενέργειες, αλλά από την άλλη να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Ελλάδα και να συζητήσει.

Το περιεχόμενο του διαλόγου στο οποίο κυρίως η Γερμανία και οι ΗΠΑ επιδιώκουν να τοποθετήσουν Αθήνα και Άγκυρα, είναι άγνωστο.

Επί του παρόντος, ο Oruc Reis πλέει, ή επιδιώκει να πλεύσει, προς μία θαλάσσια περιοχή της οποίας η «σημαία» δεν θα έπρεπε να αμφισβητείται.

Κι όμως, η συζήτηση περί διαλόγου ανάμεσα στις δύο πλευρές, μέρα με τη μέρα φουντώνει όλο και περισσότερο, με την ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει πως δεν αρνείται ένα τέτοιου είδους προσκλητήριο, αρκεί ο Ερντογάν να τερματίσει άμεσα τις προκλητικές του ενέργειες.

Με λίγα λόγια, δεν αποκλείεται ο Τούρκος Πρόεδρος να χρησιμοποίησε την όλη «βεγγέρα» με τον απόπλου στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να οδηγήσει τόσο την Ελλάδα, όσο και τους εταίρους των δύο χωρών σε έναν διάλογο, στον οποίο προηγουμένως δεν θα είχαν λόγο να μετέχουν.

Πάντως στο Μαξίμου ακόμα δεν έχουν διευκρινίσει τι είδους διάλογο θα κάνουν με την Άγκυρα, όταν και αν βρεθούν αμφότερες οι δύο χώρες στο ίδιο τραπέζι.

 Το μόνο το οποίο έχουν ξεκαθαρίσει πως προϋπόθεση είναι η λήξη των προκλητικών ενεργειών εκ μέρους της Τουρκίας, ενώ παράλληλα έχουν τονίσει πως αντικείμενο συζήτησης θα αποτελούν μονάχα τα θαλάσσια σύνορα.