Μπορεί ο περιβόητος και περιζήτητος ιός να προκαλέσει οριστική πολιτική φθορά στην Γηραιά Ήπειρο;
STRATEGO | 29/03/20
Είναι πασιφανές πως η Ευρώπη υφίσταται, όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, την μεγαλύτερη απειλή της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως και σήμερα. Ενδεχομένως κάποιοι να θεωρήσουν την σύγκριση υπερβολική, αλλά έως τώρα έχουν χαθεί πάνω από 20 χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Ένας αριθμός που ενδεχομένως το επόμενο διάστημα να μεγάλωσε κι άλλο.
Η περίφημη τρομοκρατική επίθεση που δέχθηκε η Νέα Υόρκη και οι Δίδυμοι Πύργοι, τον Σεπτέμβριο του 2001, θεωρήθηκε ως μία από τις πιο αιματηρές στιγμές για τον δυτικό κόσμο. Τότε οι νεκροί ήταν σχεδόν 3 χιλιάδες.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν εύλογα κάποιος πως οι συνθήκες που βιώνει η Ευρώπη είναι πρωτόγνωρες, και πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο την ημέρα που η απειλή του κορωνοιού θα λήξει οριστικά.
Προφανώς και νο1 θέση στη λίστα με τις πιο ισχυρές συνέπειες, είναι ανθρώπινες απώλειες, και ο πόνος που αυτός ο ιός θα αφήσει πίσω στις οικογένειες που βλέπουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να αποχωρούν.
Όμως, δεν αποκλείεται οι συνέπειες να είναι ιδιαιτέρως σημαντικές και σε διεθνές/πολιτικό επίπεδο, καθώς όπως μέχρι τώρα φαίνεται, ο κορωνοιός έχει βγάλει ορισμένες ‘’μάσκες’’.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι από την αρχή, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα πριν μερικές ημέρες προσπάθησαν να δώσουν λίγη ανάσα σε όλες τις χώρες που πλήττονται από τον ιό. Η Κομισιόν χαλάρωσε (ή σχεδόν εξαφάνισε) του δημοσιονομικούς στόχους για κάθε χώρα κράτος/μέλος της Ευρωζώνης για το 2020, η ΕΚΤ αύξησε την ρευστότητα, και ο ESM ευνόησε την ποσοτική χαλάρωση.
Όπως όμως αποδεικνύεται, τα μέτρα αυτά είναι ναι μεν χρήσιμα, αλλά δεν είναι αρκετά ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή και ανεπανάληπτη κρίση που η Ήπειρος βιώνει.
Για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η χώρα που αυτή τη στιγμή καταγράφει τα περισσότερα κρούσματα, έχει ‘’ρίξει’’ στην μάχη αντιμετώπισης του κορωνοιού 2 τρις δολάρια.
Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης, εννέα χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ζήτησαν την έκδοση ενός νέου ομολόγου (‘’ομόλογο-Corona’’) που ως στόχο θα έχει την οικονομική ενίσχυση των χωρών που σηκώνουν μεγάλο βάρος λόγω κορωνοιού.
Προφανώς και προεξέχουσα θέση είχαν η Ιταλία και η Ισπανία, δηλαδή οι δύο ευρωπαικές χώρες που δέχονται επί του παρόντος το μεγαλύτερο χτύπημα.
Εντούτοις εμπόδιο σε αυτού του είδους την απαίτηση στέκεται η Γερμανία (και μαζί της σύσσωμος ο Βοράς), η οποία υιοθετεί το επιχείρημα πως ήδη έχουν παρθεί τα απαραίτητα μέτρα.
Για μία ακόμα φορά λοιπόν, η Γερμανία αναλαμβάνει το ρόλο του ‘’μεγάλου αδερφού’’, αυτοπροσδιοριζόμενη ως η χώρα εκείνη που φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Ευρωπαικής Ένωσης. Συμπεριφέρεται δηλαδή ως η χώρα εκείνη την οποία πρέπει άπαντες να ρωτήσουν, και άπαντες να λάβουν την άποψη της για το τι πρέπει να συμβεί.
Τον ρόλο αυτό, η Γερμανία τον έχει αναλάβει από το 2009, όταν και ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη, και ακόμα περισσότερο στον ευρωπαϊκό νότο.
Μόνο που τώρα το πρόβλημα δεν είναι μία χώρα με ύφεση οικονομική, ή με οικονομικό έλλειμμα.
Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι οι χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που καθημερινά χάνονται, και για τις οποίες πρέπει να υπάρξει μία μέριμνα, ώστε να μη χαθούν κι άλλες.
Χθες, ο Μανουέλ Μακρόν τόνισε πως η Ευρώπη πρέπει σε αυτή τη μάχη να είναι ενωμένη και όχι διχασμένη. Εν ολίγοις εξέφρασε το μεγάλο στόχο που από τη 1η κιόλας ημέρα ύπαρξης της είχε η Ευρωπαική Ένωση.
Δημιουργήθηκε ώστε να λύνει προβλήματα. Δημιουργήθηκε ώστε να αποτελεί εγγυήτρια σε περίπτωση που τα κράτη της έρχονταν αντιμέτωπα με έναν εχθρό, με μία απειλή.
Τώρα λοιπόν που ο ‘’αόρατος εχθρός’’ χτύπησε την πόρτα, βρίσκει μία Ευρώπη χωρισμένη στα δύο, και μία Γερμανία έτοιμη να δικαιώσει όλους εκείνους που χρόνια τώρα μάχονται κατά του ευρωπαϊκού ιδεώδους.
Θα είναι τελικά ο κορωνοιός η αιτία του μεγαλύτερου διχασμού της ‘’ενωμένης’’ Ευρώπης;
