Προς τα πού στρέφει η χώρα μας τη προσοχή της, αναφορικά με την αναζήτηση συμμάχων;

STRATEGO | 19/07/20

Θα ήταν πολύ καλό σενάριο, εκείνο κατά το οποίο η Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν κανέναν σύμμαχο στη προσπάθεια της να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα.

Όμως, οι διεθνείς σχέσεις πλέον, και η διεθνής σκακιέρα, απαιτούν συμπαίχτες, δίχως αυτό να είναι απαραίτητα ενοχικό ή προσβλητικό.

Άλλωστε και η ίδια η Τουρκία, παρά το γεγονός πως βρίσκεται στο ζενίθ των δυνατοτήτων της, διαθέτει μία ισχυρή γκάμα συμμάχων, προεξεχόντων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας.

Αυτό που εδώ και σχεδόν έναν χρόνο αναζητά η Ελλάδα, είναι τον εντοπισμό των δικών της ‘’συμπαιχτών’’. Παλεύει εν ολίγοις να βρει τις χώρες εκείνες οι οποίες, δεν θα ταχθούν «χαριστικά» στο πλευρό της, αλλά θα αποκτήσουν κοινά συμφέροντα.

Στην προσπάθεια αυτή, στο Μαξίμου έχουν διακρίνει τη περίπτωση μίας χώρας που επί του παρόντος, μπορεί να διαδραματίσει τον ρόλο αυτό.

Πρόκειται για την Γαλλία και προσωπικά τον Μανουέλ Μακρόν, ο οποίος επί του παρόντος αποτελεί την μοναδική φωνή, μεταξύ των ισχυρών κρατών, που αντιτίθεται απέναντι στην αμετροεπή τουρκική προκλητικότητα.

Στην ελληνική πλευρά έχουν διακρίνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πως η Γαλλία μπορεί και δύναται να σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας, ή το αντίθετο. Άλλωστε οι σχέσεις των δύο χωρών ανέκαθεν ήταν καλές.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το γεγονός πως η κυβέρνηση Τσίπρα χρωστά «χάρη» στον τότε Γάλλο Πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, όταν το 2015 κρινόταν η παρουσία της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης;

Επί του παρόντος, η σημερινή «ηγεσία» του Μεγάρου Μαξίμου ποντάρει πολλά στη περίπτωση του Παρισίου, μιας και μοιάζει δεδομένο πως ειδικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο έρχονται ιδιαιτέρως «καυτές» μέρες.

Κλείνοντας, οφείλουμε να καταγράψουμε δύο ακόμα δεδομένα που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας.

Πρώτον, είναι ολοφάνερα έκδηλη η απογοήτευση για την στάση της Ρωσίας στο θέμα της Αγίας Σοφίας. Στην κυβέρνηση δεν περίμεναν να υψωθεί στο Κρεμλίνο η σημαία της επανάστασης, αλλά δεν ανέμεναν και μία τόσο αδιάφορη, έως και προσβλητική στάση.

Κατά δεύτερον, πληθαίνουν οι φωνές σχετικά με θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο, αναφορικά με τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Εφόσον επέλθει η συμφωνία που φημολογείται, τότε το περίφημο τουρκολιβικό σύμφωνο, θα βρεθεί απέναντι σε ένα μεγάλο χτύπημα.