‘’Συμπαίκτες’’ αναζητά ο Τούρκος Πρόεδρος, όσο ξεμένει από δυνάμεις

STRATEGO | 13/06/20

Είναι χαρακτηριστικό δείγμα των χωρών που βρίσκονται με τη πλάτη στο τοίχο να αναζητούν συμμάχους ώστε να ξεπεράσουν τα εμπόδια που υφίστανται.

Στη περίπτωση της Τουρκίας, τα εμπόδια (το τελευταίο διάστημα) διαδέχονται το ένα το άλλο. Μπορεί ο Ερντογάν κάθε φορά που πλησιάζει στο χείλος της καταστροφής να βρίσκει μία χείρα βοηθείας, εντούτοις αυτό δε σημαίνει πως όλα βαίνουν καλώς στη γειτονική χώρα.

Ο κορωνοιός και η πανδημία έφεραν στην επιφάνεια μία σειρά από προβλήματα τα οποία έως τώρα ο Τούρκος Πρόεδρος τα έκρυβε κάτω από το χαλί, με μεγαλύτερο όλων την κάκιστη οικονομική κατάσταση της χώρας του.

Δεν είναι υπερβολή και ψέμα, το γεγονός πως προ μηνών βρέθηκε μπροστά σε ένα τεράστιο αδιέξοδο, ‘’βγάζοντας’’ από το συρτάρι μέρος των αποθεμάτων χρυσού που διέθετε, σε μία προσπάθεια να αντικρούσει τα δυσθεώρητα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας.

Ο Ερντογάν μέχρι και σήμερα έχει μάθει όλες εκείνες τις φορές που πλησιάζει στη καταστροφή, να εισπράττει την βοήθεια φίλιων κρατών, αλλά κυρίως φίλιων… ηγετών. Έχει χτίσει τις κατάλληλες εκείνες διαπροσωπικές σχέσεις ώστε να λαμβάνει ανάσα βοηθείας.

Επί του παρόντος, το ρόλο αυτό διαδραματίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Κατάρ. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μετατραπεί στην απόλυτη ασπίδα που χρειάζεται ο Τούρκος Πρόεδρος ώστε να ξεπεράσει τα αμυντικού και διπλωματικού τύπου προβλήματα του.

Φυσικά παραμένει άγνωστο τι τύπου σχέσεις θα έχει μετά την επικείμενη ‘’φυγή’’ του ρεπουμπλικάνου Προέδρου, ο οποίος όπως όλα δείχνουν πολύ δύσκολα θα κερδίσει τον Τζο Μπάιντεν στις Προεδρικές Εκλογές του Νοεμβρίου.

Πέραν φυσικά από τη χείρα βοηθείας του Λευκού Οίκου, ο Ερντογάν έχει ένα ακόμα ‘’αποκούμπι’’ το οποίο εδράζεται στο Κατάρ.

Οι σχέσεις του με την εκεί ηγεσία είναι κάτι παραπάνω από άψογες, και αυτό εκτός των άλλων, αποδεικνύεται από το γεγονός πως ο Τούρκος Πρόεδρος έχει ταξιδέψει στο Κατάρ περισσότερες από 50 φορές τα τελευταία 12 χρόνια.

Τρανή απόδειξη των ιδιαιτέρως ‘’δυνατών’’ σχέσεων των δύο πλευρών, αποτελεί το πρόσφατο παράδειγμα οικονομικής ανάσας που προσέφερε το Κατάρ στον Ερντογαν, αφού έλυσε με μία μόνο κίνηση το πρόβλημα ρευστότητας της Άγκυρας, τριπλασιάζοντας μια συμφωνία ανταλλαγής νομισμάτων στα 15 δισεκατομμύρια δολάρια. Όπερ σημαίνει πως σχεδόν τα μισά χρήματα που εμπεριέχονται σήμερα εντός της κεντρικής τραπέζης προέρχονται από το Κατάρ.