Τι μετατρέπει τον Τούρκο Πρόεδρο σε ακόμα πιο απρόβλεπτο παράγοντα για την Ανατολική Μεσόγειο και το προσφυγικό;
STRATEGO | 03/03/20 - 15.40
Μοιάζει δεδομένο για όλους πως ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εδώ και αρκετά χρόνια βάλει ως στόχο την συμμετοχή της Τουρκίας και του ιδίου προσωπικά στις διεθνείς εξελίξεις, ακόμα και πέρα από τα όρια της χώρας του.
Για να γίνει πράξη αυτό, θα έπρεπε ο Τούρκος Πρόεδρος να χτίσει αρκετές συμμαχίες εντός και εκτός Ευρώπης.
Κάτι τέτοιο συνέβη ειδικά σε ότι αφορά τη περίπτωση των ΗΠΑ, με τον Ντόναλντ Τραμπ να στηρίζει έμπρακτα την πλευρά της Άγκυρας σε πάμπολλες περιπτώσεις, όπως αυτής του Αφρίν μερικούς μήνες πριν, όταν η Τουρκία δεν υπέστη καμία κύρωση για τις ζωές αμάχων που στέρησε.
Μία σχέση γεμάτή δικλείδες ασφαλείας φαίνεται πως είχε καταφέρει να χτίσει ο Ερντογάν με την Ρωσία, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε, μιας και η Μόσχα φαίνεται πως έπαιξε ρόλο καταλυτικό για την πρόσφατη απώλεια Τούρκων στρατιωτών στο Ιντλίμπ.
Πολλές φορές έχει γραφτεί πως ο Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται κοντά στην πτώση του, λόγω συνεχόμενων ηττών. Πολλές φορές διεθνείς αναλυτές έχουν εκφράσει την άποψη πως ο Τούρκος Πρόεδρος βρίσκεται στα σχοινιά.
Αυτή τη φορά φαίνεται πως κάτι τέτοιο συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες από άλλες φορές, μιας και πέρα από την βαριά ήττα στη Συρία, με τις τουρκικές δυνάμεις να κάνουν βήματα οπισθοχώρησης, ο Ερντογάν δέχθηκε ένα γερό χτύπημα και στην Λιβύη, μιας και ο στρατός του Σάρατζ δέχεται απανωτά χτυπήματα, με τέσσερα τουρκικά drone να πέφτουν από τις αντίπαλες δυνάμεις.
Μπορεί όμως ο Ταγίπ Ερντογάν να βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αλλά μήπως αυτό τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο;
Ο λόγος που θέτουμε το ερώτημα αυτό σχετίζεται με τον ‘’αέρα’’ και τον έπαρση που διαθέτει ο Τούρκος Πρόεδρος. Μία έπαρση για την οποία υπεύθυνοι είναι όλοι εκείνοι που αυτοπροσδιορίστηκαν ως σύμμαχοι του ανά τα χρόνια, δίνοντας του το πρόσφορο έδαφος να εφαρμόσει πολιτικές πέρα ως πέρα επικίνδυνες.
Πλέον, ο Ερντογάν μοιάζει να μη μπορεί να εκπροσωπήσει στη πράξη αυτό το ρόλο, μιας και στα δύο εκτός Τουρκίας μέτωπα, δέχεται απανωτές ήττες.
Το ερώτημα πλέον είναι το εξής:
Πως θα συγκρατηθεί ο Ερντογάν; Ποιος θα εγγυηθεί πως μέσα στην ‘’πίκρα’’ του για τις διεθνείς αποτυχίας της Τουρκίας, δε θα οδηγηθεί σε μη ψύχραιμες τακτικές; Ποιος θα εγγυηθεί πως δε θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον;
