Με ποιο τρόπο – άθελα του – ο Τούρκος Πρόεδρος ευνόησε τόσο τους στόχους του Μακρόν όσο και της χώρας μας;
Από τις αρχές κιόλας του 2020, οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας δεν ήταν καθόλου καλές. Σε αυτό συνέβαλε ως επί το πλείστον η κάκιστη συμπεριφορά της Άγκυρας στο Αφρίν της Συρίας, όπως επίσης και το παράνομο μνημόνιο στήριξης ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη.
Εκτός των άλλων, ο Μανουέλ Μακρόν βρίσκεται προσωπικά σε μία ιδιαιτέρως καθοριστική για τον ίδιο περίοδο, καθώς επιδιώκει να χτίσει το κλίμα για τις Προεδρικές Εκλογές που έρχονται το 2022.
Συγχρόνως, το γεγονός πως η Άγκελα Μέρκελ μετρά αντίστροφά για την αποχώρηση της από την ενεργό πολιτική δράση, δίνει στον νυν Πρόεδρο της Γαλλίας την δυνατότητα να διεκδικήσει την άτυπη «αρχηγία» της Ευρωπαικής Ένωσης την οποία και διατηρεί στα χέρια της η Γερμανία εδώ και αρκετά χρόνια.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, επιβεβαιώνεται το ρητό «ο φίλος σου, ο εχθρός μου». Ο Μακρόν έχει διαπιστώσει πως οι σχέσεις Βερολίνου και Άγκυρας είναι εξαιρετικές, μιας και η γερμανική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές στην Τουρκία, με αποτέλεσμα προσωπικά ο ίδιος ο Ερντογάν να στέκεται εμπόδιο μπροστά στους στόχους που ο Μακρόν τοποθετεί.
Πέραν φυσικά της πολιτικής ατζέντας, ο Γάλλος Πρόεδρος ανήκει με πάθος στο χώρο του φιλελεύθερου και προοδευτικού κέντρου, όπερ σημαίνει πως τακτικές και ιδεοληψίες όπως αυτές που χαρακτηρίζουν τον Ταγίπ Ερντογάν, του προκαλούν «αλλεργία».
Αν λοιπόν ο Τούρκος Πρόεδρος έπρεπε να πράξει κάτι, αυτό θα ήταν να μην δώσει στον Μανουέλ Μακρόν μία ακόμα αφορμή να αυξήσει το χάσμα που τους χωρίζει. Το να αποκτήσει έναν «εχθρό» στην Γηραιά Ήπειρο είναι ίσως το μεγαλύτερο λάθος του, και όπως όλα αποδεικνύουν δεν το υπολόγισε εξαιτίας του οξύθυμου και αμετροεπούς του χαρακτήρα.
Βασιζόμενος όπως πάντα στο λεγόμενο «θυμικό», οδηγήθηκε σε μία πρωτοφανή λεκτική επίθεση κατά του Γάλλου Προέδρου, χαρακτηρίζοντας τον κατάλληλο για «ψυχίατρο», με αφορμή την μάχη που ο πρώτος δίνει κατά του ισλαμικού αυτονομισμού.
Αν λοιπόν ο Μακρόν έψαχνε μία τόση δα αφορμή ώστε να ξεκινήσει έναν διπλωματικό πόλεμο με την Άγκυρα, αλλά συγχρόνως και να εκθέσει τον Ταγίπ Ερντογάν, κατατάσσοντας τον στην πλευρά εκείνων των ηγετών που δεν έχουν καμία πιθανότητα να ενταχθούν στο είδος και στο εύρος του ευρωπαϊκού διαλόγου, τελικώς την εντόπισε με μεγάλη ευκολία.
Φυσικά οι εξελίξεις εντός του Σαββατοκύριακου οι οποίες και αφορούν την διόγκωση της κόντρας ανάμεσα σε Μακρόν και Ερντογάν, έχουν χαροποιήσει ιδιαίτερα την Αθήνα.
Στην κυβέρνηση διαπιστώνουν πως ο Τούρκος Πρόεδρος με την παράλογη συμπεριφορά του χάνει όλο και περισσότερους πόντους εντός της Γηραιάς Ηπείρου, γεγονός που καθιστά την ελληνική εξωτερική πολιτική περισσότερο αποδοτική το επόμενο διάστημα.
Άλλωστε έχουμε πολλάκις τονίσει πως όσο η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό του Μανουέλ Μακρόν, προστατεύει τα συμφέροντα της και αποκτά μία βιώσιμη και διαχρονική συμμαχία με το νο1 κράτος της Ευρωπαίκής Ένωσης.
