Προβληματισμός στην Άγκυρα για τις συμμαχίες που χτίζει η Αθήνα
STRATEGO | 12/09/20
Σε ιδιαιτέρως δυσμενή θέση βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος Πρόεδρος, μιας και μέρα με την μέρα διαπιστώνει όλο και περισσότερο πως η διεθνής του απομόνωση είναι μονόδρομος, όσο εφαρμόζονται εκ μέρους του πολιτικές προκλητικού χαρακτήρα.
Από τις αρχές του 2020 και έπειτα, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει υιοθετήσει μία τακτική όξυνσης των εντάσεων σε κάθε μέτωπο και με κάθε πιθανό αντίπαλο. Αρνείται να εισέλθει σε διαδικασία διαλόγου, αποφασίζει και εκτελεί άνευ ζυμώσεων με τους εταίρους του, και θυμίζει ταύρο εν υαλοπωλείο, προκαλώντας πλέον τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ήθελε.
Η Ευρωπαική Ένωση του έχει ήδη δώσει τελεσίγραφο έως τις 25 Σεπτεμβρίου ώστε να αποσύρει τον τουρκικό στόλο από το Αιγαίο, ενώ την ίδια ώρα η Γερμανία δείχνει –παρά την διάθεση της να βοηθήσει- ανήμπορη να μετριάσει τον παραλογισμό που διακρίνει τον Τούρκο Πρόεδρο.
Συγχρόνως, ο Ερντογάν βλέπει την στάθμη του νερού να τον «πνίγει» όλο και περισσότερο, καθώς στις 3 του Νοέμβρη ένας εκ των μεγαλύτερων συμμάχων του τα τελευταία χρόνια, ενδεχομένως να εγκαταλείψει την θέση του και να τον διαδεχθεί ένα πρόσωπο τα οποίο δεν αρέσει καθόλου στην Άγκυρα.
Ο λόγος φυσικά για τις επικείμενες αμερικανικές εκλογές, όπου κατά πιθανότατα θα αναδείξουν σε μεγάλο χαμένο τον Ντόναλντ Τραμπ και μεγάλο νικητή τον Τζο Μπάιντεν.
Και ενώ λοιπόν δεν έφταναν όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί ανάμεσα στα πάμπολλα προβλήματα που έχει ο Τούρκος Πρόεδρος, ένα ακόμα, το οποίο και αφορά την σύμπραξη Ελλάδος και Γαλλίας.
Η κόντρα Άγκυρας και Παρισίου είναι έκδηλη το τελευταίο διάστημα, μιας και στον Ταγίπ Ερντογάν προκαλεί μπόλικο εκνευρισμό το γεγονός πως ο Μανουέλ Μακρόν είναι ο μοναδικός ηγέτης εντός της Γηραιάς Ηπείρου που λέει τα πράγματα με το όνομα τους και εκθέτει την επικίνδυνη τουρκική εξωτερική πολιτική.
Η απόλυτη, αλλά κυρίως έμπρακτη στήριξη του Γάλλου Προέδρου προς Ελλάδα και Κύπρο, ενόχλησε ιδιαίτερα για μία ακόμα φορά την πλευρά της Τουρκίας, η οποία και διαπιστώνει πλέον πως η Ελλάδα δεν είναι μόνη της, αλλά έχει στο πλευρό της ένα σύμμαχο του επιπέδου της Γαλλίας.
