Για μία ακόμα φορά, η Ουάσινγκτον τάσσεται κατά των τουρκικών δράσεων. Πως όμως (δεν) τις εμποδίζει στη πράξη;

STRATEGO | 05/06/20

Αν κάποιος που δεν γνωρίζει από τις διεθνείς εξελίξεις, βασιζόταν κατ’ αποκλειστικότητα στις καταδικαστικές δηλώσεις (και όχι πράξεις) των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Τουρκίας και του Ερντογάν προσωπικά, θα θεωρούσε πως διπλωματικά οι δύο χώρες διαφέρουν παρασάγγας.

Κι όμως, αν παρατηρήσει το τι συμβαίνει εμπράκτως, τότε θα διαπιστώσει πως ανάμεσα στις δύο χώρες, η συνεργασία τους είναι ιδιαιτέρως αρωγή.

Ανέκαθεν οι ΗΠΑ επεδίωκαν να αποφευχθεί η σύγκρουση με την Άγκυρα. Αυτό όμως που διαδραματίζεται επί Προεδρίας Τραμπ δεν συγκρίνεται με το παρελθόν. Όπως άλλωστε έχει και ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος ‘’ομολογήσει’’, με τον Ταγίπ Ερντογάν τον συνδέει μία δυνατή φιλία.

Χθες λοιπόν, το State Department δημοσιοποίησε μία ακόμα τοποθέτηση του, όπου αυτή τη φορά τάσσεται κατά του Συμφώνου μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, χαρακτηρίζοντας το ως ‘’αντιπαραγωγικό και προκλητικό’’.

«Το παράνομο μνημόνιο δεν μπορεί, από νομικής απόψεως ζήτημα, να επηρεάσει τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις τρίτων κρατών, όπως η Ελλάδα», προθέτει η ανακοίνωση εν συνεχεία.

Επιφανειακά, θα πει κάποιος πως πράγματι αυτή αποτελεί μία εξέλιξη θετική, αφού μία ισχυρή δύναμη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, αναφέρουν ονομαστικά την Ελλάδα σε μία ανακοίνωση τους κατά της Τουρκίας.

Υπάρχουν όμως δύο παράγοντες που πρέπει ‘’περιορίζουν’’ τα χαμόγελα. Κατά πρώτον, το γεγονός πως η Ελλάδα (σε ότι αφορά τη συμφωνία ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη) δεν απαιτεί απλές ανακοινώσεις υπέρ της, αλλά έμπρακτά μέτρα εκ μέρους των συμμάχων της, ώστε να περιοριστεί η προκλητική στάση του Ερντογάν. Κατά δεύτερον, άπαντες γνωρίζουμε πως ουδέποτε στο παρελθόν ο Τούρκος Πρόεδρος άλλαξε τα διπλωματικά του σχέδια εξαιτίας μίας απλής γραπτής ανακοίνωσης κατά του.