Πως η Ελλάδα επένδυσε στο διπλωματικό πεδίο και βγήκε κερδισμένη;
Stratego.com.gr | 14/08/20
Το να μπορέσεις να διαχειριστείς έναν αντίπαλο σαν τον Ταγίπ Ερντογάν, είναι ένα ιδιαιτέρως δύσκολο εγχείρημα, και αυτό το γνώριζαν καλά στο Μαξίμου από τη πρώτη κιόλας ημέρα που η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβαν τα ηνία.
Αιτία αποτελεί ο άκρως απρόβλεπτος χαρακτήρας του Τούρκου Προέδρου, όπως επίσης και η ιδιαιτέρως εκκεντρική του πολιτική, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαιτέρως δύσκολη διαδικασία η χαλιναγώγηση του.
Στόχος προσωπικά του Έλληνα Πρωθυπουργού ήταν η Ελλάδα να μπορέσει να βασίσει την εξωτερική της πολιτική σε ορισμένους ιδιαιτέρως σημαντικούς παράγοντες, ώστε να έχει γερές βάσεις.
Αυτό που κρίθηκε λοιπόν ιδιαιτέρως απαραίτητο ήταν το χτίσιμο συμμαχιών με χώρες που η παρουσία τους στην Ανατολική (και όχι μόνο) Μεσόγειο είναι ιδιαιτέρως καθοριστική.
Προσπάθησε επομένως να επενδύσει στο κομμάτι της διπλωματίας, και στη δημιουργία σχέσεων τέτοιων που θα καθιστούσαν την Ελλάδα έναν άξιο συνομιλητή χωρών με ιδιαίτερο κύρος και με μερίδιο λόγου.
Το εγχείρημα αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα πως πέτυχε και με το παραπάνω, μιας και οι δυνατές σχέσεις που Ελλάδα έχτισε τον τελευταίο ένα χρόνο, αποτελούν σήμερα το μεγαλύτερο και πιο αποτελεσματικό της όπλο, στη προσπάθεια της αντικρούσει όσο πιο πετυχημένα γίνεται την τουρκική προκλητικότητα και τις βλέψεις του Ερντογάν στο Αιγαίο.
Ήδη στο πλευρό της έχει τον Μανουέλ Μακρόν και την Γαλλία, κυρίως διότι διακρίθηκε το γεγονός πως ανάμεσα στον Γάλλο Πρόεδρο και τον Ταγίπ Ερντογάν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και διαφορετικές απόψεις, με αποτέλεσμα σήμερα το Παρίσι να αποτελεί τον σημαντικότερο «συμπαίχτη» της Ελλάδας.
Την ίδια ώρα, κυρίως με τις κινήσεις του Νίκου Δένδια, η χώρα μας μπόρεσε σε βάθος χρόνου να απαντήσει έμπρακτα και αποτελεσματικό στο Μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, συνάπτοντας συμφωνίας περί ΑΟΖ με την Ιταλία αλλά και την Αίγυπτο.
Όλα αυτά την στιγμή που οι σχέσεις μας με το Ισραήλ κάθε μέρα γίνονται και πιο αποδοτικές.
Με λίγα λόγια, ο τρόπος δράσης και λειτουργίας της εξωτερικής μας πολιτικής το τελευταίο διάστημα, ευνόησε την διεθνή απομόνωση του Ερντογάν, που πλέον περιθωριοποιείται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.
