Μεγαλώνει το χάσμα των Ευρωπαίων πολιτών με το ΝΑΤΟ.

STRATEGO | 15/02/20 - 14.00

Το διεθνές στερέωμα βρίσκεται σε ένα σημείο πολύ καθοριστικό. Ολόκληρη η Γηραιά Ήπειρος απασχολείται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα με τις επιθετικές και αλαζονικές τάσεις της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν.

Επεκτατική πολιτική στη Συρία, επικίνδυνη στάση στην Ανατολική Μεσόγειο, και απειλές στο προσφυγικό/μεταναστευτικό.

Μπορεί η Γερμανία να έχει έως τώρα δώσει ‘’λευκή επιταγή’’ στον Ταγίπ Ερντογάν, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Μανουέλ Μακρόν.

Ο Γάλλος Πρόεδρος, ο οποίος το επόμενο έτος θα διεκδικήσει την ανανέωση της θητείας του στα Ιλίσια Πεδία, δείχνει αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα κυρίαρχα δικαιώματα της χώρας του, όπως επίσης και τα ευρωπαϊκά ιδανικά, τα οποία τα βλέπει βήμα-βήμα να υπομένουν βαρύτατες πληγές.

Προσφάτως, όταν στο ΝΑΤΟ συζητήθηκαν τα όσα έπραξε η Τουρκία στο Αφρίν της Συρίας, ο Μανουέλ Μακρόν υπήρξε ιδιαιτέρως καυστικός αναφορικά με τη στάση του Οργανισμού, τονίζοντας σε αυστηρό ύφος πως όσο δε καταδικάζει τέτοιες ενέργειες και δεν επεμβαίνει, τότε παύει να έχει και λόγο ύπαρξης.

Η κακή γνώμη του Μανουέλ Μακρόν για το ΝΑΤΟ και τον ρόλο του, φαίνεται πως βρίσκει ευρεία ταύτιση στις παρυφές των Ευρωπαίων πολιτών.

Την περασμένη εβδομάδα , το αμερικανικό ινστιτούτο ερευνών ‘’Pew Research Center’’ (σύμφωνα με ρεπορτάζ του militaire.gr) δημοσιοποίησε μία έρευνα αναφορικά με το κατά πόσο εμπιστεύονται οι πολίτες της Ευρώπης το ΝΑΤΟ. 

Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά, καθώς σε βάθος 10ετίας το ΝΑΤΟ φαίνεται να έχει πείσει 20% λιγότερο τους Ευρωπαίους.

Αυτοί που φαίνεται να διακρίνονται περισσότερο για την αποστροφή τους στο ΝΑΤΟ, είναι οι Γάλλοι πολίτες, οι οποίοι μοιάζουν σαφώς επηρεασμένοι από τα λεγόμενα και τις απόψεις του Γάλλου Προέδρου.

Δικαιολογημένα το ΝΑΤΟ χάνει όλο και περισσότερους ‘’φίλους’’. Η παθητική του στάση όλο αυτό το διάστημα, έχει δημιουργήσει πάμπολλες αμφιβολίες αναφορικά με το ρόλο του.

Τι εμπεριέχει όμως η επόμενη μέρα;

Ο Μακρόν δείχνει αποφασισμένος να πάει μέχρι τέλους τη προσπάθεια απεμπλοκής της Ευρώπης από συμφέροντα που στρέφονται εναντίον της.

Για το λόγο αυτό αυξάνεται όλο και περισσότερο η συζήτηση σε σχέση με το κατά πόσο είναι κοντά ή μακριά η παρουσία ενός ευρωπαϊκού στρατού, ο οποίος όμως δε θα περιλαμβάνει τις ΗΠΑ και την Τουρκία.

Ερωτηματικό καθίσταται το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει πράξη, αλλά αποδεικνύει τη διάθεση του Μανουέλ Μακρόν να βρει μία λύση στις επεκτατικές πολιτικές που απειλούν την Γηραιά Ήπειρο.