Σε μία ‘’άλυτη’’ παρτίδα σκάκι εξελίσσεται η Ανατολική Μεσόγειος.

STRATEGO | 10/02/20 - 13.41

Το διπλωματικό ρεπορτάζ και οι σχέσεις μεταξύ των χωρών που εμπλέκονται στην Ανατολική Μεσόγειο μονοπωλούν το ενδιαφέρον.

Τη κατάσταση στο συγκεκριμένο σημείο έχει μετατρέψει σε άκρως περίπλοκη η Τουρκία και η αλαζονική της στάση. Πέραν φυσικά αυτής, καθοριστικό ρόλο έχει διαδραματίσει και η ανοχή των ισχυρών δυνάμεων, είτε εντός είτε εκτός Ευρώπης.

Προς το παρόν η Τουρκία έχει πολλά και ανοιχτά μέτωπα. Συνεχίζει να δραστηριοποιείται στην Συρία, ενώ παράλληλα έχει ανοίξει και το μέτωπο στη Λιβύη, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες σκέφτεται προσφάτως και να το διευρύνει.

Φυσικά την ίδια ώρα έχει τη προσοχή της στραμμένη και στη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, με σαφή στόχο να εμπλακεί όσο το δυνατόν πιο άμεσα στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Για ποιους λόγους η Άγκυρα επιθυμεί να έχει τόσο μεγάλη διπλωματική ατζέντα;

Σε πρώτο βαθμό επειδή διαθέτει έναν άκρως ‘’χαρισματικό’’ Πρόεδρο. Δεν επιθυμεί να χάνει, και δεν επιθυμεί να είναι δεύτερος. Διεκδικεί μονίμως αυτό που θεωρεί πως του αναλογεί, επομένως καθίσταται πρόβλημα για τους ανταγωνιστές του.

Ακολούθως, η Τουρκία έχει και ένα σοβαρό ‘’εσωτερικό’’ πρόβλημα. Διαθέτει ένα ακροατήριο το οποίο επιδιώκει μετά μανίας να πληροφορείται πως η χώρα του πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ενδεχομένως σε αυτό να έχει παίξει τεράστιο ρόλο το γεγονός πως η κυβέρνηση Ερντογάν έχει διαχρονικώς ξοδέψει τεράστιο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού σε εξοπλιστικά προγράμματα. Επομένως αναμένεται από τη κοινή γνώμη όλα αυτά να μπουν σε μία εφαρμογή, ώστε να δικαιολογηθεί η παρουσία τους.

Κι όμως, ο βασικός λόγος που καθιστά τη Τουρκία τόσο ενεργή σε διπλωματικό επίπεδο είναι η ανοχή που εισπράττει από την Ουάσινγκτον και την Μόσχα. Ακολούθως και από την Ευρωπαική Ένωση.

Ο Ερντογάν έχει καταφέρει να σχηματίσει διαχρονικά διάφορες ‘’λυκοφιλίες’’ με χώρες με τις οποίες θα περίμενε κανείς να είναι ανταγωνιστής. Παρ’ όλα αυτά, έχει κερδίσει την εύνοια των βασικών παιχτών της παγκόσμιας σκακιέρας με αποτέλεσμα να θεωρείται προς το παρόν κυρίαρχος.

Μοναδικό του εμπόδιο, ο Μανουέλ Μακρόν, ο οποίος ενδεχομένως στο πολύ πρόσφατο μέλλον να αποδειχθεί ‘’αγκάθι’’ για την Άγκυρα, καθώς δεν απέχει πολύ από το να δώσει στο Παρίσι τα πρωτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έως τώρα κατείχε το Βερολίνο.

Εξ’ ίσου σημαντικό εμπόδιο για τον Ερντογάν αποτελεί και η  καλή σχέση που έχει αναπτύξει η Ελλάδα με το Ισραήλ. Στην Άγκυρα δεν έχουν κρύψει τον εκνευρισμό τους για το γεγονός πως Αθήνα και Ιερουσαλήμ όσο περνά ο καιρός ενισχύουν όλο και περισσότερο τις μεταξύ τους σχέσεις.