Τα όσα συμβαίνουν στην Λιβύη εδώ και πέντε μήνες δικαιολογημένα έλκουν την προσοχή της Κυβέρνησης και κοινής γνώμης στην Ελλάδα αν και τα προηγούμενα χρόνια δυστυχώς η Αθήνα ήταν μάλλον αδιάφορος παρατηρητής των όσων συνέβαιναν στην γειτονική μας Λιβύη και αυτό το «πλήρωσε ακριβά».
Το σοκ το οποίο αναντίρρητα υπέστη την 27 Νοεμβρίου, το παραδεχόμαστε ή όχι, έφερε την σημερινή Λιβύη της οποίας ένα μεγάλο μέρος της βρίσκεται απέναντι από την Κρήτη, στην κορυφή του ενδιαφέροντος μας. Να θυμίσουμε ότι την ημέρα εκείνη ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά (παρά τις σχετικές εκτιμήσεις κάποιων από εμάς) η υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης (στην ουσία Συμφωνίας) για την Οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών στη … Μεσόγειο μεταξύ της Τουρκίας και της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης με έδρα την Τρίπολη.
Μετά την «νερόβραστη» διάσκεψη του Βερολίνου της 19 Ιανουαρίου και των όσων ασαφών συμφωνήθηκαν για μία … αόριστη κατάπαυση του πυρός (οι επιτροπές που αποφασίστηκαν ακόμα να… συγκροτηθούν), για το εμπάργκο όπλων και στρατευμάτων και των ευχολογίων για μία πολιτική διευθέτηση η Τουρκία εντατικοποίησε την στρατιωτική ενίσχυση της Κυβέρνησης της Τριπόλεως. Γνώριζε πολύ καλά ότι κανείς δεν θα την εμπόδιζε, ούτε θα είχε συνέπειες για αυτό. Πληθώρα Τούρκων Συμβούλων, τμήματα Ειδικών Δυνάμεων του Τουρκικού Στρατού, πρόσθετος σύγχρονος εξοπλισμός, πυρομαχικά, Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (UAVs), Ραντάρ, Μέσα Ηλεκτρονικού Πολέμου και φυσικά περί τις 2 χιλιάδες Σύριοι Αντάρτες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ανάληψη επιθετικών ενεργειών από τις δυνάμεις της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγιέζ αλ Σάρατζ.
Οι από την 18 Απριλίου σε τακτικό επίπεδο επιτυχίες των δυνάμεων της Κυβέρνησης της Τριπόλεως (GNA) με την τουρκικής εμπνεύσεως κωδική ονομασία «Καταιγίδα Ειρήνης» (Peace Storm) απέναντι στον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) του Χαλίφα Χάφταρ για την κατ? αρχήν άρση της πολιορκίας της Λιβυκής Πρωτεύουσας, ανησύχησαν όλους εκείνους στην Ελλάδα οι οποίοι υπεραπλουστευμένα έλπιζαν μέχρι τώρα ότι η κατάληψη της Τρίπολης ήταν στο τσεπάκι του «Στρατάρχη». Όσοι είχαν πιστέψει μάλλον αφελώς και με ευκολία λόγω ευσεποθισμού, ότι την λύση του προβλήματος που δημιούργησε στην χώρα μας η Τουρκο-Λιβυκή Συμφωνία θα την έδινε η κατάληψη της Τρίπολης από τις δυνάμεις του Χάφταρ με την ίδια ευκολία απογοητεύονται με τις τελευταίες εξελίξεις. Επισημαίνεται ότι η άγνοια βασικών στοιχείων της Στρατιωτικής Στρατηγικής και φυσικά της Τακτικής οδηγεί σε λανθασμένες εντυπώσεις και εκτιμήσεις. Μιας και μιλάμε για αντιμαχόμενους …Στρατούς διευκρινίζεται ότι στην Λιβύη δεν υπάρχουν ομογενοποιημένοι κανονικοί Στρατοί, αλλά παραστρατιωτικές ομάδες με φυλάρχους και κυρίως μισθοφόρους ενώ τα υπολείμματα του Στρατού του Καντάφι έχουν διαμοιραστεί μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.
Ο επονομαζόμενος «Στρατάρχης» Χαλίφα Χάφταρ, Αρχηγός του «Λιβυκού Εθνικού Στρατού» (LNA) και ισχυρός άνδρας της Ανατολικής Λιβύης έχασε την ευκαιρία να κυριαρχήσει σε όλη την Λιβύη πριν από ένα περίπου χρόνο όταν μετά την ενθάρρυνση των Συμμάχων του, ο Στρατός του προχώρησε σε μία μάλλον βιαστική και κακά προετοιμασμένη από στρατιωτικής απόψεως επιθετική ενέργεια εναντίον της Τριπόλεως. Επεδίωξε να ματαιώσει την Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την εθνική συμφιλίωση που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί 14-15 Απριλίου 2019, στην Λιβυκή πόλη-όαση Γκανταμές (400 χιλ νοτιοδυτικά της Τριπόλεως) κάτι βέβαια που τελικά πέτυχε. Δεν πέτυχε όμως να καταλάβει την Τρίπολη παρά την βαθειά και χωρίς δυσκολίες προηγηθείσα Προέλαση των δυνάμεων του προς Δυσμάς για να φθάσει στην Τρίπολη και να έλθει σε επαφή με τις εχθρικές δυνάμεις της GNA. Έκτοτε αν και ο LNA διατηρούσε την πρωτοβουλία δεν διέθετε την επαρκή μαχητική ισχύ για να επιφέρει το αποφασιστικό αποτέλεσμα κάτι που κάποιοι στην Ελλάδα δεν ήθελαν να το καταλάβουν.
ΠΗΓΗ : liberal.gr
