Ο κίνδυνος της διάσπασης έλαβε προσωρινή παράταση…

STRATEGO | 10/04/20

Προ ολίγων ημερών αναλύαμε στο STRATEGO το κίνδυνο διάσπασης της Ευρωπαικής Ένωσης και του ευρωπαικού ιδεώδους.

Η απειλή προερχόταν ξεκάθαρα από τη πλευρά του ευρωπαϊκού βορρά, ο οποίος για μία εταίρα φορά επέλεγε να μείνει ‘’βιδωμένος’’ σε ιδεοληψίες και πάθη του κακού παρελθόντος.

Οι φωνές της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας έμοιαζαν να μη φτάνουν στα αυτιά της ‘’κορωνίδας’’ της Ευρωπαικής Ένωσης, μιας και η Γερμανία και η Ολλανδία έδειχναν πως δεν είχαν τη διάθεση να συνδράμουν σε μία ανάσα βοήθειας προς τις πληγείσες χώρες του νότου.

Αντιθέτως, στόχος τους ήταν το πώς θα μπορέσουν για μία ακόμα φορά να εκμεταλλευθούν την δυσμενή κατάσταση μίας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, για την εφαρμογή μίας πολιτικής λιτότητας. Εν ολίγοις να επαναλάβουν την τακτική που εφάρμοσαν με απόλυτη επιτυχία από το 2010 και έπειτα πάλι με θύμα τον Ευρωπαϊκό Νότο.

Το χθεσινοβραδινό Eurogroup ήταν σημασίας ιστορικής. Διότι δοκιμάστηκε ευθέως το ποσοστό αντοχής και ετοιμότητας όχι απλά των χωρών που μετέχουν στο Eurogroup, αλλά του ιδίου του ευρωπαικού ιδεώδους.

Η απειλή που αυτή τη στιγμή δέχεται η Γηραιά Ήπειρος δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, και προφανώς δε μπαίνει σε σύγκριση με το 2010 και την τότε οικονομική κρίση.

Τα όσα πλέον διαδραματίζονται, ειδικότερα σε Ιταλία και Ισπανία, απαιτούν γενναίες αποφάσεις, και κυρίως μία μεγάλη δόση κοινωνικής πολιτικής.

Η αναλγησία που μέρος του Ευρωπαικού Βορρά έδειξε στις προηγούμενες συνεδριάσεις του Eurogroup, έφερε προ των πυλών τη σαφή απογοήτευση μεγάλους μέρους όσων πίστεψαν στα ιδανικά της ‘’Ενωμένης Ευρώπης’’ και γκρέμισαν τα όνειρα όλων εκείνων που βασίζονταν στην αλληλεγγύη που υποτίθεται διέπνεε τις χώρες που μετείχαν σε αυτήν.

Έστω και στο τέλος, επικράτησε το σωστό. Έπρεπε όμως να φτάσουμε μέχρι εδώ; Έπρεπε ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας να πραγματοποιεί σε κάθε Σύνοδο Κορυφής δραματική έκκληση, αριθμώντας το σύνολο των νεκρών της χώρας του, μήπως και τελικά ορισμένοι πειστούν πως η κατάσταση μέρα τη μέρα γίνεται όλο και πιο απελπιστική;