Η ‘’ύποπτη’’ στάση ορισμένων ΜΜΕ δε γίνεται πλέον να μένει στο απυρόβλητο.

STRATEGO | 08/04/20

Ουδείς μπορεί να αρνηθεί πως τα όσα διαδραματίστηκαν στις Καστανιές του Έβρου πριν σχεδόν έναν μήνα, ήταν πρωτοφανή για τα ελληνικά αλλά και τουρκικά δεδομένα.

Σαφώς και η έννοια των μεταναστευτικών ροών είναι κάτι που καλώς ή κακώς η Ελλάδα το υφίσταται χρόνια τώρα, αλλά ο τρόπος και η ένταση που έλαβε χώρα στον Έβρο στα τέλη του Φεβρουαρίου που μας πέρασε, δεν έχει προηγούμενο.

Δεν είναι απλά η ποσότητα ατόμων που προσπάθησαν να περάσουν τα ελληνικά σύνορα, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο επέλεξαν να το κάνουν. Είναι ευρέως γνωστό και κοινώς αποδεκτό πως όλα αυτά συνέβησαν έπειτα από σαφή εντολή του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος μάλιστα δεν δίστασε να αποφυλακίσει και πρόσφυγες/μετανάστες που είχαν παραβατική συμπεριφορά, και να τους στείλει στην Ελλάδα.

Έπειτα από σκληρή, αλλά ισορροπημένη μάχη, η χώρα μας βγήκε νικήτρια. Δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το προφανές.

Όπως όμως συνέβαινε κατά τη διάρκεια… του αγώνα, έτσι και τώρα, μία μερίδα των media επιλέγει να ‘’σιγοκαίει’’ το ζήτημα της δήθεν παραβίασης κανόνων του διεθνούς δικαίου εκ μέρους των ελληνικών αρχών.

Αντιλαμβανόμαστε πως στα μάτια του αναγνώστη ακούγεται οξύμωρο, αλλά πράγματι ορισμένοι εντός συνόρων εγκαλούν την Ελλάδα για χρήση μέσων που παραβίαζαν το διεθνές δίκαιο.

Το να αποτελεί αυτό επιχείρημα της ίδιας της τουρκικής κυβέρνησης, ή μερίδας του τουρκικού τύπου, το θεωρούμε πλήρως αναμενόμενο και λογικό, καθώς στόχος τους είναι να στηρίξουν τα δικά τους συμφέροντα, επομένως θα ψάξουν και θα βρουν κάθε πιθανό τρόπο ώστε να ‘’βλάψουν’’ επικοινωνιακά την αντίπαλη χώρα.

Αυτού που τελικώς αποδεικνύεται είναι πως για κάποιους, η έννοια της ‘’λευκής σημαίας’’ στη πολιτική δεν υφίσταται σε τίποτα. Τα όσα διαδραματίστηκαν στον Έβρο, ήταν και είναι αδύνατον να τοποθετηθούν εντός μίας κομματικής/μικροπολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν υπάρχει χρόνος και περιθώριο για τέτοια συζήτηση.

Εκτός αυτού, ακόμα και αν κάποιος τρέφει την οποιαδήποτε πολιτική αντιπάθεια και εμμονή, πρέπει να σεβαστεί πως θίγοντας τον τρόπο άμυνας της χώρας εκεί, δεν προσβάλει μονάχα την πολιτική ηγεσία που βρέθηκε το χρονικό εκείνο σημείο στην εξουσία, αλλά και όλους εκείνους τους συμπολίτες μας που επί 24 ώρες το 24ωρο έδιναν τον δικό τους αγώνα.

Τους οπλίτες θητείας, τους υπαξιωματικούς των Ε.Δ. , τους αξιωματικούς, τα μέλη της ελληνικής αστυνομίας…

Ελπίζουμε λοιπόν να μην γίνουμε ξανά μάρτυρες μία πάμφθηνης εκμετάλλευσης των εθνικών συμφερόντων, στο βωμό της μικροκομματικής αντιπαράθεσης.