Πως η προσφυγική κρίση εκθέτει τα όργανα της Ε.Ε. ;

STRATEGO | 07/03/20 

Η στάση ‘’αναμονής’’ την Ευρωπαικής Ένωσης, όπως επίσης και των ισχυρών της Γηραιάς Ηπείρου, απέναντι στη περίπτωση του Ταγίπ Ερντογάν, έχουν λίγο έως πολύ προκαλέσει την έπαρση και την αλαζονεία του Τούρκου Προέδρου.

Ένας από τους βασικότερους λόγους που ο Ταγίπ Ερντογάν λειτουργεί με τέτοια επιθετική διάθεση στη διεθνή σκακιέρα, είναι το πρόσφορο έδαφος που του έδωσαν η Ευρωπαική Ένωση, η Μόσχα αλλά και η Ουάσινγκτον.

Ο λόγος που οι ισχυροί ‘’παίχτες’’ της διεθνούς σκακιέρας έδειξαν τέτοια ανοχή στις τουρκικές προκλήσεις, σχετίζεται άμεσα με το γεγονός πως ο Ερντογάν αποτελεί ‘’τροφοδότης’’ των περισσοτέρων ‘’ισχυρών’’ της Ευρωπαικής Ένωσης, και κυρίως της Γερμανίας η οποία λάμβανε λευκές επιταγές από τη πλευρά της Άγκυρας για τα εξοπλιστικά της έξοδα.

Έξοδα τα οποία της ήταν απαραίτητα ώστε να πετύχει όλα όσα βολεύουν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε Συρία, αλλά ενδεχομένως και Λιβύη.

Μέσα σε ένα τέτοιο ‘’ντόμινο’’ η Ελλάδα καλείται να βρει ρόλο και συμμάχους. Αυτό επιδιώκει από το καλοκαίρι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιδιώκοντας να ‘’διεθνοποιήσει’’ τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις των δύο χωρών.

Επί του παρόντος, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μία απειλή ασύμμετρη.  Προστατεύει τα ευρωπαική σύνορα με σαφές κόστος.

Είναι μία κίνηση η οποία λαμβάνει ευρωπαϊκή στήριξη;

Όταν ο Πρωθυπουργός επισκέφτηκε τις Καστανιές του Έβρου μαζί με την Πρόεδρο της Ευρωπαικής Επιτροπής, τον Πρόεδρο του Ευρωπαικού Συμβουλίου και τον Πρόεδρο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, τόνισε πως η Ελλάδα έχει ανάγκη την ‘’απτή’’ στήριξη της Ευρώπης.

Τι κρύβεται από τη λέξη αυτή; Σίγουρα κάτι προφανές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει την σαφή στήριξη των ευρωπαικών οργάνων και μία σαφή καταδίκη των τουρκικών δράσεων.